Unha das expresións artísticas máis singulares de Galicia son petróglifos. Gravados rupestres ao aire libre que, a partir da Idade do Bronce, ritualizan, marcan ou compartimentan a paisaxe. No acceso ao xacemento atópanse varios afloramentos con gravados, sobresaíndo un por riba de todos. Neste encóntranse diversos motivos representados, destacando semicírculos concéntricos, ademais de figuras de forma ovalada ou feitura de ril, mesmo en forma de abano. Motivos similares aos aparecidos noutros puntos do Atlántico como a Bretaña francesa, onde destaca o dolmen de Gavrinis.

Os sistemas defensivos dos poboados da Idade do Ferro configúranse xa nos seus inicios. Fosos, parapetos e murallas pétreas conforman estes sistemas defensivos. Aquí consérvanse un foso con sección en «V» —aínda que recheo hoxe en día pola acción da sedimentación— e unha muralla pétrea. A muralla presenta unha largura de dous metros e para a súa construción aproveitou o afloramento granítico sobre o que se levanta o castro. Exteriormente a muralla preséntase en chanzos.

Espazo aberto, delimitado pola muralla e pola abrupta caída cara ao mar, punto no que se localiza un «bolo» granítico cunha gran cazoleta ou lacus que algúns investigadores relacionan cun espazo ritual pola súa forma e pola súa localización fronte ao mar e á posta do sol. Nesta terraza encontráronse nas escavacións abundantes materiais arqueolóxicos propios do Bronce Final e da I Idade do Ferro relacionados con estruturas en material perecedoiro (madeira e palla).

Durante as escavacións levadas a cabo neste espazo, encontrouse un maior número de estruturas. Non todas elas son do mesmo momento; destacan dous momentos ou fases de ocupación. Unha, caracterizada por cabanas circulares, casas, con paredes lucidas típicas da II Idade do Ferro, con pavimentos de terra batida ou de granito meteorizado. Outra, definida a partir da existencia dun gran vertedoiro cerámico onde aparecen materiais indíxenas e romanos mesturados.

O punto máis elevado do poboado e dende o que existe unha vista dominante do xacemento e do tramo de costa que se estende cara ao sur. Ocupado na súa maior parte por grandes «bolos» graníticos sobre os que era imposible que se construíse ningunha estrutura. En varias desas rochas aparecen, de novo, gravados rupestres, hoxe en día moi erosionados. Este feito confírelle á croa ou acrópole un posible carácter simbólico.