Un xacemento complexo

A arqueoloxía deixou ao descuberto diferentes elementos que lle foron dando forma a un xacemento máis complexo do esperado. Podemos distinguir varios sectores con restos construtivos e funcionalidades totalmente diferentes.

Atendendo aos resultados das escavacións arqueolóxicas aquí realizadas, podemos distinguir tres fases na ocupación do poboado:

• Unha primeira ocupación, entre finais do século V a.n.e. e mediados do século IV a.n.e., que se corresponde cos buracos de poste, gabias e fosas, que nalgúns casos cortan o substrato granítico, deixados polas cabanas realizadas en material perecedoiro.

• Unha segunda fase, entre o século II a.n.e. e comezos do I a.n.e. na que se produce a petrificación das estruturas anteriores e unha nova redistribución urbanística. As cabanas deste momento son circulares e ovaladas, de diversos tamaños. Durante esta fase principia a construción da muralla.

• A última fase de ocupación supón a maior reordenación do poboado, que xa está rodeado por unha gran muralla monumental que alcanza nalgúns puntos case 5 metros de altura. Novas estruturas superpóñense ás anteriores e prodúcese un importante movemento e provisión de terras para a realización de aterrazamentos. É o momento en que xorden as desigualdades sociais que se materializan nas diferenzas arquitectónicas das estruturas habitacionais.

A mediados do século I o castro é abandonado, posiblemente como consecuencia dun grande incendio que afecta a unha gran parte do poboado. Isto supón a fin dun lugar e unha cultura.

O castro xa non volverá ser habitado, aínda que nun momento puntual do século III se oculta un pequeno tesouro de 15 moedas romanas no derrubamento da muralla.